Sá eldri

Hilmir uppgötvaði nýjan séríslenskan matrétt sem honum fannst bæði spennandi og góður. Grjónagrautur og slátur. Lifrapylsan var ókei en blóðmörinn var bestur. Hann nefnilega komst að því að þetta væri meinhollt "víkingakjöt" og borðaði með bestu lyst :)